استفاده از سوختهای زیستی به عنوان منبع پاک و تجدیدپذیر انرژی سالهاست که در کشورهای پیشرفته دنیا مورد توجه جدی قرار گرفته به گونه ای که در آینده پیش بینی می شود بخش مهم و عمده تامین انرژی دنیا بر پایه سوختهای زیستی و انرژیهای نو و تجدیدپذیر استوار باشد.

بیواتانول سوختی به عنوان مهمترین و پرمصرف ترین سوخت زیستی دنیا جایگاه بسیار مهم و ویژه ای در این بین دارد. بیواتانول در وهله نخست به عنوان بهبود دهنده، مکمل و ارتقاء دهنده پاک و سبز برای بنزین مورد توجه است و در مرحله بعد و با پیشرفت تکنولوژی و تنوع استفاده از مواد اولیه مختلف (خصوصاً منابع سلولزی) به عنوان یک سوخت پاک و بدون مشکل فنی و اقتصادی در دنیا معرفی و مطرح شده است.

متاسفانه در ایران اقدام شایسته و قابل ملاحظه ای در زمینه تولید بیواتانول سوختی انجام نشده است. سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران به عنوان بزرگترین و قدیمی ترین سازمان توسعه ای کشور در بخش صنعت از اوایل دهه 80 بررسی و مطالعه سوختهای زیستی به ویژه بایواتانول را در دستور کار خود قرار داده بود. خوشبختانه پیرو سفر مقام معظم رهبری به استان کرمانشاه موضوع احداث واحد تولید بیواتانول سوختی توسط سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران مورد تصویب قرار گرفت. انجام مطالعات جامع فنی و اقتصادی حاکی از توجیه مناسب این طرح و مهم تر از آن گریزناپذیر بودن حذف MTBE و جایگزینی آن با اتانول سوختی بود. موضوعی که مستقلاً توسط مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی نیز بررسی شده و درگزارشی رسمی خواستار برنامه ریزی دولت جهت توسعه سرمایه گذاری و تولید بیواتانول سوختی و حذف تدریجی MTBE  (که اثرات جبران ناپذیر تخریبی برای محیط زیست و سلامت انسانها دارد) از سبد سوخت کشور شده است.

بر این اساس شرکت گسترش سوخت سبز زاگرس (سهامی خاص) در شهریور 1392 به ثبت رسید.

اهداف شرکت گسترش سوخت سبز زاگرس و مدیران آن:

هدف از ایجاد شرکت در وهله نخست بومی سازی تکنولوژی تولید بیواتانول و در نتیجه هموار کردن مسیر سرمایه گذاری بخش خصوصی و در این راستا ایجاد دو کارخانه تولید بیواتانول سوختی از غلات (خصوصاً غلات ضایعاتی) و مکمل پرپروتئین خوراک به عنوان محصول جانبی در کرمانشاه و باشت می باشد. ظرفیت تولید بیواتانول سوختی این شرکت در مجموع دو کارخانه روزانه 400 هزار لیتر و سالانه 132 میلیون لیتر خواهد بود. مکمل پرپروتئین خوراک دام (DDGS) به عنوان محصول جانبی این دو کارخانه و با ظرفیت سالانه 120 هزار تن خوراکی بسیار مناسب جهت تامین پروتئین مورد نیاز واحدهای دام و طیور کشور خواهد بود.